Even pas op de plaats

Drukke week gehad, afgelopen week. Ja, het was vakantie, maar de kleine man was ook thuis. Die had ook vakantie, dus het was druk thuis. En omdat hij nou eenmaal niet aan uitslapen doet, stond ik gewoon om 7 uur naast mijn bed deze week. Weinig vakantiegevoel daar. Maar, wat ik dan wel prettig vond/vind is dat iedereen gewoon gezellig bij je is. Geen van de kinderen had echt afspraakjes gemaakt, dus bijna iedereen was gewoon lekker hier. En als oer-moeder vond ik dat toch stiekem wel heel fijn hoor! Vermoeiend ook, maar wel heel fijn. 


Omdat mamas ook wel eens iets vakantie-achtigs willen en mijn jongste mannetje donderdag weer naar zijn vaste logeeradres ging, hadden mijn lief en ik een heerlijk avondje + nacht in een hotel mét sauna gepland!
Even lekker tijd voor elkaar. De andere kinderen waren of bij papa of bij oma, naar keuze, en die vermaakten zich ook prima. Dat scheelt natuurlijk ook enorm, dat je weet dat iedereen lekker te plek zit. 
Het hotel bleek een prima keuze en de sauna die erbij hoort kenden we al van een eerder bezoek. Dus bekend terrein. 
Veel hebben we niet gedaan. Sauna, zwemmen, bijkomen van de warmte, lekker wat drinken, nog een sauna, nog wat luieren en tenslotte heerlijk rozig ons bed in rollen. Heerlijk.Meer woorden hoef ik er niet aan vuil te maken.. Echt lekker. Zo fijn om even uit je eigen omgeving te zijn, even alles achter je te laten. Kon echt even uitrusten en bijkomen.

Vandaag hadden we ook nog de tijd aan onszelf en die tijd hebben we gebruikt om lekker door Groningen te drentelen. Zalig hand in hand lopen, door de stad heen schuifelen, wat kletsen. Was gewoon echt een lekker dagje. 
Bij Ikea nog wat leuke stofjes gescoord trouwens! Leuk om weer vanalles mee te maken. Heb de afgelopen week ook wel weer wat gemaakt, tussen de bedrijven door, maar ben helaas vergeten foto's te maken! Oen dat ik ben. Van de lapjes van Ikea zal ik nog foto's maken, maar daar is het nu te donker voor. 
Ik ga nu nog wat verder zwijmelen, terugdenkend aan ons mini-uitje.....

Hoop doet leven

En zo was het ook afgelopen woensdag. We hadden een gesprek met de Directeur van de school van mijn jongste mannetje. Om te kijken hoe de situatie er precies voor stond zodat we wisten wat nog te doen, als er al nog iets te doen was. Het bleek dat meneer-de-Directeur echt heel slecht voorbereid was. Hij kon niet eens oplepelen wat de uitkomst van het gewraakte audiogram nu precies was! Onvoorstelbaar! Ook kon hij niet zeggen welke argumenten er nog meer meespeelden die er voor zorgen dat onze jongste niet meer naar zijn school zou mogen. Maar wat hij wel wist is dat mensen uit de directe omgeving van mijn mannetje ook zagen dat hij wél wat met zijn gehoor kon!? Hé, hebben we het hier echt over hetzelfde jongetje? Het jongetje dat niet op of om kijkt als je tegen hem praat, schreeuwt of anderzijds je stem gebruikt? 
Ik vroeg hem nog of hij mijn zoon kende, of hij wist wie het was. Jaaaa, beaamde hij volmondig. Maar ik waag dat te betwijfelen. En met mij gelukkig ook de dame van het Autisme Team die meegekomen was met mijn lief en mij om ook bij het gesprek aanwezig te zijn. En dus hebben we tot het volgende plan-de-campagne besloten: 
4 maart aanstaande hebben we weer een gesprek op school maar dan mét de Directeur afdeling Zorg en de Orthopedagoge erbij. Dan kunnen en moeten er spijkers met koppen geslagen worden omdat we anders in tijdsnood komen. Wat wij (ik dus in samenwerking met het Autisme Team) gaan doen is dit: een second opinion aanvragen voor zijn gehoor. Een audiologisch centrum dus vragen om herhaling van de test maar dan wel op onze voorwaarden  (mét achtergrond geluiden bijvoorbeeld). En verder gaat mijn kereltje nog een keer door de hele molen van het Autisme Team zodat alle gegevens weer helemaal up-to-date zijn. Daaruit zal echt zó duidelijk blijken dat hij echt praktiserend doof is, dat ze daar op school én het indicatieorgaan niet omheen kunnen. Hij hoort heus wel iets, is niet doof, maar hij is op zijn minst slechthorend. Kortom: er is werk aan de winkel! We gaan de strijd aan en de vooruitzichten zijn hoopvol. Zeggen ze. Dus daar ga ik dan ook maar vanuit anders trek ik het niet. Kan het me niet veroorloven bij de pakken neer te gaan zitten en dat doe ik dus ook niet. Het beste voor mijn mannetje! 

Al die onrust in mijn lijf én kop leverd ook wel weer mooie dingen op. Ik heb enorm de behoefte om te knutselen aan kleine, overzichtelijke projectjes. En dan krijg je dingen als dit: 

Ze zijn nog niet helemaal klaar denk ik, maar misschien sommige ook wel. Moet nog maar even kijken. Ze zijn bedoeld voor boven mijn bed. De muur aan het hoofdeinde heb ik net mooi rose geverfd, maar behoeft nog wat aankleding. 

Ik kreeg vandaag trouwens zo iets liefs met de post!!! In januari was het thema van #12m12p cadeautjes en met een aantal leden hadden we besloten lootjes te trekken en voor elkaar een cadeautje te maken. Helaas heb ik tot nog toe nog niks mogen ontvangen, echt heel jammer. Nu was er iemand van de groep die zelf niet mee had kunnen doen met de lootjes omdat ze het met twee kleine kinderen echt te druk heeft, maar......ze vond het toch wel heel sneu dat ik niks gekregen had! Weet je wat ze gedaan heeft.....

Dat stuurde ze me met de post toe!! Hoe lief is dat?! Lisette ik vind het echt super lief van je dat je dit gedaan hebt! En Sarah Kay vind ik erg leuk dus deze stickers komen goed terecht! Ik ben deze dagen erg emotioneel door alle stress en gedoe en kreeg dan ook echt tranen in mijn ogen bij het lezen van je lieve kaartje. Dank Dank!
En dan gaan we nu even lekker genieten van het weekend, even bijslapen....

Holly Hobbie

Gister in mijn mailbox zomaar een berichtje van een twitter-vriendinnetje..... Omdat ik deze dagen niet zo lekker in mijn vel zit (zie blog van twee weken geleden ofzo over de school en opvang van mijn jongste zoon), had ze voor mij een nieuwe banner gemaakt! Ze had voor haar eigen blog (with love) een nieuwe, frisse banner gemaakt en voor mij dus ook zomaar eentje. Ik vind het zo mooi! En ben er dus ook zo blij mee! Ik ben een grote liefhebster van die lieve plaatjes van Holly Hobbie en dat heeft ze heel mooi verwerkt. Niet te zoet, maar wel heel lief! Dat moest ik toch echt even vermelden hoor.
Linda, dank je wel!! Ben blij met zo'n lief twitter-internet-vriendinnetje!

Één jarig jongetje trakteert!

 Elf werd hij alweer, mijn oudste zoon. Nee, hij is niet de oudste van de kids, maar wel de oudste van de drie mannetjes. En hij was dus jarig, hij wordt groot, mijn kereltje. Die dus eigenlijk geen kereltje meer is, maar ik vind het zo'n lief woord. Past ook goed bij hem, want het is zo'n lief jongetje! Maar goed, die dus. Die was jarig. En natuurlijk moest er getrakteerd worden, op iets lekkers en op iets leuks. Dat eerste was zijn wens, dat tweede was mijn wens. Nou had ik al een eens iets gelezen over Cake-pops bij haar en die leken mij en mijn mannetje ook wel errug lekker. Dus......gingen we samen aan de slag. De pops waren mijn idee, de kikker er bovenop was zijn idee. Ik vind het resultaat erg geslaagd en naar verluid waren ze ook erg lekker, ook niet geheel onbelangrijk...

Bij een verjaardag horen natuurlijk ook cadeautjes. Nou is mijn zoon er één van het onderzoekende type, hij vindt het erg leuk om dingen te ontdekken en te lezen over onderwerpen uit de geschiedenis. Vorig jaar had hij daarom van oma al een metaaldetector voor kinderen gekregen, maar daar was hij nu echt te groot voor geworden. Tijd dus voor een echte! Die heeft hij dan ook gekregen. Hij was er apetrots op en wilde er meteen mee naar buiten. Dat kon helaas niet, want eerst school natuurlijk, maar meteen na school is hij erop uit gegaan naar het veldje hiernaast. Opbrengst: een paar roestige spijkers, een stuk of wat haringen, een restant van een blik en een rij nietjes. Hoe die daar nou komen is mij een raadsel maar goed, daar gaat het niet om eigenlijk. Mannetje is er super blij mee en vermaakt zich prima! Dáár gaat het natuurlijk om. 

En, ook poes heeft lekker gespeeld met het cadeautje, nou ja, het papier dat er omheen zat dan: 

Wat ik tot slot nog even kwijt wil aan jullie: Op weg naar mijn onderzoekende zoon in het veld hier naast het huis, zag ik toch echt dit in de achtertuin....

Gebroken hartje steekt haar kop weer op

Hortensia loopt al uit!!

Sneeuwklokjes laten zich weer zien!!

Ik geef het meteen toe, hij zijn niet de beste foto's, en het is niet zo duidelijk te zien, maar......het zijn toch echt de eerste tekenen van de lente in de natuur!! En daar word ik zo blij van!!!

Eerste Fimo-kralen

Een tijd geleden al kreeg ik van Linda een hele partij Fimo klei! Ik had op twitter eens gevraagd of iemand ervaring had in het kralen maken met Fimo en toen noemde zij dat ze nog best wel wat Fimo over had en dat ik dat wel mocht hebben. Kon ik het zelf proberen. Nou had ik het de afgelopen tijd wat druk..... Jongste mannetje was veel thuis, oudste meisje had Cito-toetsen, en meer van dat. Maar gisteren had ik zo'n enorme behoefte om met die klei aan de slag te gaan! Dus snel snel voor de jongste thuis kwam spul gepakt en begonnen. Niet echt handig want als 't kereltje thuiskomt ben ik ernstig bezet en bezig. Maar goed, ik wilde, ik moest en ik zou.... en zo geschiede: Kraaltje gemaakt, nog één, een andere kleur erbij, wat platdrukken, op een breinaald rijgen, oven aan, bakken, afkoelen én daarna aflakken. Toen waren we wel zo'n vijf uur verder, want het moest wat tussen-de-bedrijven-door zoals gezegd. 

Het is wel heel leuk werk hoor! Er zullen vast nog meer creaties volgen, denk ik.

Swaps en Kralen, Kralen, Kralen

En door de perikelen rond mijn jongste spruitje loop ik wat achter met het laten zien van wat ik allemaal heb gekregen door verschillende Swaps. Terwijl het allemaal zo leuk is! Dus, ik zal er een paar laten zien: 
dit 

kreeg ik van 8r1id, voor de Creatief Materiaa Swap van de Dutch Swappers. Was/ben er heel blij mee en heb er ook al van gebruikt! Het was ook wel veel moet ik zeggen, maar dat vind ik natuurlijk helemaal niet erg. 
Verder kreeg ik van Kyroushka dit voor de Vossenjacht van Januari. Dat vond ik wel heel spannend om te krijgen en ook om te versturen, want dit was mijn eerste keer dat ik meedeed aan een Vossenjacht.....
Maar ik ben helemaal enthousiast; dit is wat ik kreeg: 

 

Ben ik verwend of niet? Zijn echt zulke mooie kralen!! En ook de agenda vond ik heel mooi. Ik was al begonnen in een andere, maar heb meteen alles overgeschreven en ben deze gaan gebruiken. 

En oen die ik ben, van mijn 'werkjes' heb ik geen foto's gemaakt.... Maar, de ontvanger gelukkig wel. Dus kijk hier, bij Kriebevel , dat is mijn aandeel! 

Van de schrik bekomen?!

De naam van dit blog doet anders vermoeden, want ik ben nog echt niet bekomen van de schrik van het nieuws dat mijn jongste naar een andere school en een ander logeeradres zal moeten. Nee, echt niet. Alleen als ik dat meteen in de kop zet, klinkt dat ook weer zo...ja, negatief. Terwijl er ook best wat vooruitgang in zit. Ik heb inmiddels overleg gehad met het Autisme Team over onze situatie. Daar ga ik sowieso regelmatig heen om te overleggen over en pronken met mijn zoon. Zij helpen mij met de dingen waar ik tegenaan loop in de dagelijkse dingen met mijn mannetje. Zo ook hiermee. Mijn consulente, adviseuse, praatpaal, daar was net zo verbolgen over de hele gang van zaken als ik. Zij had alleen wel meteen een hele andere houding gelukkig. Ik snap dat ook wel, het is natuurlijk mijn zoon, en haar cliént, dat maakt nogal een verschil. Ze kwam meteen met een heleboel vragen: wat was de score op het audiogram dan en waar ligt de grens? Wat wil de school zelf, los van deze uitkomst? Willen ze hem echt kwijt of zien zij ook nog muziek in hem? Oftewel: zij denkt in oplossingen. Gelukkig maar! Mijn hersenen staan nog steeds in de lamgeslagen modus. Iedere keer als mijn spruitje thuiskomt uit school en in zijn map lees hoe goed hij het die dag weer heeft gedaan, voel ik weer een knal van binnen. Dit is  zo de beste plek voor hem. Hij is hier zó op zijn plek. Verandering kan alleen maar achteruitgang betekenen. 
Anyway, zij van het Autisme Team ziet nog wel mogelijkheden. We gaan er tegenaan! Wel moeten we nog 'even' wachten tot 16 februari helaas. Dan hebben we het officiële gesprek met de directeur, de orthopedagoge en het hoofd van de afdeling logeren zeg maar. Een hele tafel vol met mensen alleen voor mijn zoon. Om voor hem het beste te vinden. Maar ik vrees dat het het op-één-na-beste gaat worden. Kreeg gisteren namelijk een brief mee van school waarin verteld werd dat er op speciaal onderwijs 300 (!!!!!) Miljoen Euro bezuinigd moet worden! Belachelijk! Dat kan helemaal niet! Maar het werd me wel in één klap duidelijk dat de school mijn mannetje niet zal willen houden met een aangepaste indicatie. Die indicatie levert immers lang niet genoeg op om de kosten te dekken en school zal dat verschil zeg maar niet bij kunnen leggen. Ook al zouden ze dat wel willen, ze kunnen het niet. 300 Miljoen Euro!!! Ik heb het helaas ook niet in een oude sok.... Iemand??