Hoop doet leven

En zo was het ook afgelopen woensdag. We hadden een gesprek met de Directeur van de school van mijn jongste mannetje. Om te kijken hoe de situatie er precies voor stond zodat we wisten wat nog te doen, als er al nog iets te doen was. Het bleek dat meneer-de-Directeur echt heel slecht voorbereid was. Hij kon niet eens oplepelen wat de uitkomst van het gewraakte audiogram nu precies was! Onvoorstelbaar! Ook kon hij niet zeggen welke argumenten er nog meer meespeelden die er voor zorgen dat onze jongste niet meer naar zijn school zou mogen. Maar wat hij wel wist is dat mensen uit de directe omgeving van mijn mannetje ook zagen dat hij wél wat met zijn gehoor kon!? Hé, hebben we het hier echt over hetzelfde jongetje? Het jongetje dat niet op of om kijkt als je tegen hem praat, schreeuwt of anderzijds je stem gebruikt? 
Ik vroeg hem nog of hij mijn zoon kende, of hij wist wie het was. Jaaaa, beaamde hij volmondig. Maar ik waag dat te betwijfelen. En met mij gelukkig ook de dame van het Autisme Team die meegekomen was met mijn lief en mij om ook bij het gesprek aanwezig te zijn. En dus hebben we tot het volgende plan-de-campagne besloten: 
4 maart aanstaande hebben we weer een gesprek op school maar dan mét de Directeur afdeling Zorg en de Orthopedagoge erbij. Dan kunnen en moeten er spijkers met koppen geslagen worden omdat we anders in tijdsnood komen. Wat wij (ik dus in samenwerking met het Autisme Team) gaan doen is dit: een second opinion aanvragen voor zijn gehoor. Een audiologisch centrum dus vragen om herhaling van de test maar dan wel op onze voorwaarden  (mét achtergrond geluiden bijvoorbeeld). En verder gaat mijn kereltje nog een keer door de hele molen van het Autisme Team zodat alle gegevens weer helemaal up-to-date zijn. Daaruit zal echt zó duidelijk blijken dat hij echt praktiserend doof is, dat ze daar op school én het indicatieorgaan niet omheen kunnen. Hij hoort heus wel iets, is niet doof, maar hij is op zijn minst slechthorend. Kortom: er is werk aan de winkel! We gaan de strijd aan en de vooruitzichten zijn hoopvol. Zeggen ze. Dus daar ga ik dan ook maar vanuit anders trek ik het niet. Kan het me niet veroorloven bij de pakken neer te gaan zitten en dat doe ik dus ook niet. Het beste voor mijn mannetje! 

Al die onrust in mijn lijf én kop leverd ook wel weer mooie dingen op. Ik heb enorm de behoefte om te knutselen aan kleine, overzichtelijke projectjes. En dan krijg je dingen als dit: 

Ze zijn nog niet helemaal klaar denk ik, maar misschien sommige ook wel. Moet nog maar even kijken. Ze zijn bedoeld voor boven mijn bed. De muur aan het hoofdeinde heb ik net mooi rose geverfd, maar behoeft nog wat aankleding. 

Ik kreeg vandaag trouwens zo iets liefs met de post!!! In januari was het thema van #12m12p cadeautjes en met een aantal leden hadden we besloten lootjes te trekken en voor elkaar een cadeautje te maken. Helaas heb ik tot nog toe nog niks mogen ontvangen, echt heel jammer. Nu was er iemand van de groep die zelf niet mee had kunnen doen met de lootjes omdat ze het met twee kleine kinderen echt te druk heeft, maar......ze vond het toch wel heel sneu dat ik niks gekregen had! Weet je wat ze gedaan heeft.....

Dat stuurde ze me met de post toe!! Hoe lief is dat?! Lisette ik vind het echt super lief van je dat je dit gedaan hebt! En Sarah Kay vind ik erg leuk dus deze stickers komen goed terecht! Ik ben deze dagen erg emotioneel door alle stress en gedoe en kreeg dan ook echt tranen in mijn ogen bij het lezen van je lieve kaartje. Dank Dank!
En dan gaan we nu even lekker genieten van het weekend, even bijslapen....