Van stof-nijntjes, pepernoten en Dirk Scheele

Drukke tijden hier, zoals eigenlijk altijd wel, maar nu echt. Is het anders niet echt druk dan? Jawel, maar dan is er altijd nog wel ruimte voor creatieve dingen zeg maar, en die is er nu echt niet. De dagen glijden, schuiven, racen in elkaar over en dan ineens ben je weer een week verder. Ja echt, zo gaat dat hier. Zoonlief, de jongste, is vorige week vrijdag ziek uit Emmen teruggekomen en is de hele week ziek gebleven. Ziet er altijd zo zielig uit. Hij kan niet zeggen wat er is, maar je ziet dat hij zich zo ellendig voelt. Halve oogjes, in en in wit, niet willen eten,  hangt op de bank, wil alleen maar t.v. kijken, en dan alleen maar zijn grote vriend ('terroriseert' ons zeg maar, met) Dirk Scheele

En die is best leuk hoor, maar niet achter elkaar door, en maar weer opnieuw en maar weer opnieuw en maar weer opnieuw....... Tsja, je doet wat om het mannetje zich zo comfortabel mogelijk te laten voelen. Maar ja, toen bleek dat Dochter ook ziek was. Eerlijk mam, ik voel me niet lekker. Nee, logisch  meiske, je gloeit van de koorts. Op de bank met een dekentje. Ja maar, ik wil niet de hele tijd Dirk Scheele horen/zien. Nee, snap ik. Ga dan maar lekker boven liggen, kom ik af en toe wel even bij je kijken. Op zich ook nog best te overzien. Zieke kinderen zijn over het algemeen niet het meeste werk, als ze echt best ziek zijn zeg maar. Maar ja........ik had ook nog die rijlessen. De hele week, elke dag drie uren achter elkaar (trouwens met een andere rij-instructeur maar dat is een verhaal apart eigenlijk). Dus....ergens kwam ik tijd tekort....
.

    Jongste spruitje kon af en toe gelukkig naar zijn papa toe, en de dame natuurlijk ook, dus ik hoefde me geen zorgen te maken over die rijlessen, gelukkig. Die konden doorgaan. Verder waren de zieken toch wel voor het grootste deel van de week bij mij. Waarbij gezegd moet worden dat die andere twee mannen ook 'gewoon' bij mama waren hoor. Jongste werd steeds aanhankelijker en wilde toch eigenlijk alleen maar bij mij op schoot liggen, zitten, hangen, zo naar voelde hij zich. Niks mis mee, is errug fijn te knuffelen met hem en hem zo troost te kunnen geven. Aan de andere kant, er zitten maar zoveel uren in een dag en ik moet sommige dingen ook gewoon doen, anders gebeuren ze niet.Stofzuigen, boodschappen halen, koken, wassen, dat soort dingen. Dus even prioriteiten stellen.

 Nr 1: de kinders. Dan volgen automatisch boodschappen, koken, wassen en die ongein, want eten en schone kleren enzo hebben die lieverds nodig. Het huishouden dan maar op een lager pitje deze week. Af en toe de stofwisser over de vloer en dat moet het dan maar zijn. Volgende week maar wat fanatieker aan de slag dan.

Als de rest dan maar goed doorgaat is de schade nog best te overzien. Dacht ik. Tot donderdag......Jongste nog steeds ziek, wel iets minder gelukkig, oudste nog steeds ziek, maar begint alweer praatjes te krijgen. Alleen, ik word zelf steeds zo misselijk... Onder het lesrijden moeten we zelfs even stoppen omdat ik vrees dat ik moet overgeven. Echt waar. Gelukkig gebeurd dat niet maar het geeft wel aan hoe ik me voel. 's Middags trek ik het dan echt niet meer en moet ik helaas het onderspit delven. Kinders naar papa (oudste raakt altijd volledig in paniek als er iemand misselijk is en dreigt over te moeten geven) en mama in bed. Mijn allerliefste Lief doet de boodschappen en komt me vertroetelen. Vroeg mijn bed in, maar helaas helpt dat niet helemaal en red ik het niet om vrijdag auto te rijden. Baal ik flink van maar goed, het is niet anders. De hele dag verder in bed gebleven en dát heeft wel geholpen. Heel veel geslapen, zoveel mogelijk gedronken en zo weinig mogelijk energie verder verbruikt. Zaterdag toch maar weer gaan lesrijden, tsja, woensdag a.s. staat het examen gepland....... Maar dat ging op zich ook prima. Nog een lekker frisse neus gehaald, was ook erg fijn en daar knapte ik ook nog wel iets van op. 

Maar ja.....maar ja......ik vind er echt niets aan zulke weken. Ik zou zo graag nog wat leuke dingen willen doen, maken. Ik heb al een week of twee een kast in de kamer staan die nodig opgeknapt moet worden. De huiskamer raakt maar niet opgeruimd omdat ik die kast niet ingeruimd wil hebben voor hij geverfd is. Alleen, ik heb geen tijd om die stomme kast te verven nu! Dus blijft de kamer een zooitje. En daar    kan    ik      slecht       tegen. Zo kom je van het één in het ander en gebeurd er per saldo niks. Mijn tijd komt nog wel, geloof ik beslist. Maar ik wil het nu nu nu. Eerst maar focussen op woensdag, het rij-examen. First things first. 

En waar die pepernoten uit de titel vandaan komen? Jongste eet die in plaats van koekjes, alleen zijn motoriek is niet helemaal goed, dus die dingen liggen bij ons altijd verspreid over de hele vloer. Nu dus gezellig naast de stof-nijntjes.