Van sjaaltjes en guimpevork

Ik heb al eens verteld geloof ik dat ik wel van de sieraden ben toch? Oorbellen heb ik net verteld, klopt. Maar de armbanden en kettingen enzo heb ik toch ook al eens genoemd? Nou ja, dan misschien ten overvloedde: maar ik draag het liefst oorbellen, armband én ketting die bij elkaar passen én die bij mijn outfit passen. Ik vertelde al dat ik zonder oorbellen eigenlijk geen dag doorkom, maar die armband en ketting blijven er ook heel regelmatig bij hoor. Die kettingen helemaal de laatste tijd (lees: na geboorte kaboutertje).

Het blijkt namelijk dat die dingen helemaal niet praktisch zijn om te dragen als je nog zo regelmatig borstvoeding geeft als ik doe. Of een klein kereltje op schoot hebt. Mijn kettingen zijn redelijk kwetsbaar en hij vindt ze machtig interessant. Zit er dan regelmatig aan te frutselen, te trekken, proberen in de mond te stoppen. Dat werk. Dus, gevolg is dat ik haast geen kettingen meer draag.

Omdat ik een kale nek ook maar wat saai vind, en ik het toch wel mooi vind, draag ik nu regelmatig mijn mooie (vind ik dan toch) soort van gehaakte sjaaltje. Zie, deze

Gebroken wit van kleur dus passend bij heel veel kleding gelukkig. Gelukkig omdat ik er maar één heb en ik geen geld heb om meer van die dingen te kopen. Bovendien......zo'n sjaaltje zou toch ook vrij makkelijk te haken moeten zijn????

Ik wilde graag een roze exemplaar nog, gewoon omdat roze mijn lievelingskleur is en ik dan ook redelijk wat kleding heb in die kleur. 

Ik ging op het internet op zoek naar haakpatronen met als zoekterm kanten sjaaltje gehaakt, in het Nederlands en in het Engels (lace scarf crochet dan hè). Zoeken zoeken zoeken en uiteindelijk een paar prachtige dingen tegengekomen. Op Ravelry en via Ravelry op verschillende blogs. Zoals deze, By Number 19. Zij maakt hele mooie dingen vind ik. Van haar heb ik ook mijn eerste patroon gebruikt. 

Ik wilde deze

Maar dan dus in het roze en twee keer zo lang. 

Ik kwam er achter dat ze deze sjaal met een speciale techniek gemaakt had, met een speciale haaknaald. In het Engels heet dit haakwerk Hairpin lace.  De Nederlandse naam voor de haaknaald is Guimpevork. Ik had er nog nooit van gehoord, jullie wel? 

Ik werd er wel erg nieuwsgierig van in ieder geval, want precies elke sjaal die ik op Ravelry vond die ik heel mooi vond, was met die techniek gemaakt. 

Als je gaat zoeken op Google op guimpevork of hairpin lace, kom je de wereld aan sites tegen hierover. Het blijkt dat het guimpen een oude techniek is om te gebruiken om kantjes e.d te haken of ander open haakwerk. Ik las dat met in de Victoriaanse tijden deze techniek veel gebruikt werd. Heel leuk om te lezen! Maar goed, ik wilde aan de slag, want ik kwam er wel achter dat dít de techniek was die ik moest gebruiken om het door mij gewenste sjaaltje te maken. 

Alleen......het was zondag en waar haal je dan zo'n guimpevork vandaan? Nou.....die kun je ook zelf maken, kijk maar.

Twee wc rolletjes, twee breinaalden die je op gelijke afstand van elkaar door die wc rolletjes prikt en je bent in principe klaar te gaan. Ik vond op you tube (klik hier maar eens  )een super handige uitleg van hoe te beginnen, want de geschreven versies leken me erg ingewikkeld. 

Dat bleek niet zo te zijn gelukkig, dus ik kon al gelijk los: 

Nou merkte ik al wel heel snel dat er best wat druk komt te staan op de naalden aan de zijkanten en dat de wc rolletjes dan niet genoeg stevigheid bieden. Dus het ging niet helemaal zo lekker, maar ik raakte wel gelijk super enthousiast over het resultaat, dus ik heb wel doorgezet. En, ben gelijk op zoek gegaan naar een echte guimpevork!

Die heb ik inmiddels gelukkig kunnen vinden op marktplaats én ik heb hem ook al gekregen. 

Ondertussen heb ik mijn sjaaltje ook af! Het ziet er ingewikkelder uit dan het is, echt waar. Ik vind hem voor de eerste keer heel goed gelukt! Mooie kleuren combinatie ook. Zie je helaas niet zo goed door die 'lekkere' foto's. Ik haakte met Drops Paris. 

Het smaakt echt naar meer, dus deze techniek zal ik zeker vaker gaan gebruiken! Toch leuk om op deze manier weer een nieuwe kant aan het haken te ontdekken! 

Nu het sjaaltje nog gaan dragen, maar dat is weer een ander verhaal. 

Oorbellenverslaving

Al vanaf dat ik gaatjes in mijn oren heb, ben ik wild van oorbellen. Die gaatjes heb ik al vanaf mijn achtste, dus dat is nu al een tijdje (ahum). Begon ik eerst met kleine oorbelletjes, in de pubertijd, jaren tachtig, kon het me niet groot genoeg zijn. Niet groot genoeg én niet apart genoeg. Ik durfde qua kleding niet heel veel te expirimenten, bang dat ik was om op te vallen, maar met mijn oorbellen durfde ik dat wel. Een soort mini-revolutie zeg maar :-).

Die grote-jaren-tachtig oorbellen heb ik nog steeds, want gaande weg werd het een heuse verzameling. Bij elke outfit kwam een nieuw paar en ook elke plaats en elk land dat ik bezocht leverde een nieuw paar op. Die hele grote bellen draag ik nu niet meer, zijn niet praktisch meer en ik vind ze ook niet meer  bij me passen.

De 'tic' om bij elke outfit een nieuw paar oorbellen te willen hebben, die is er nog wel. Elke outfit straalt immers iets anders uit, heeft net die bepaalde kleur en daar moeten mijn oorbellen voor mij echt bij passen. Ook mijn kapsel is bepalend voor de oorbellen die ik die dag zal dragen. Jaja, een complexe materie. 

Tegenwoordig draag ik voornamelijk kleine belletjes. Of, iets minder kleine, maar heel vaak grijp ik naar mijn kleinste exemplaren. Gewoon omdat ik wel iets in mijn oren wil hebben, maar geen tijd heb om er écht werk van te maken. 

Maar goed, ook van die kleine dingetjes heb ik inmiddels aardig wat en die lagen maar wat te liggen op een schoteltje.  

Om precies te zien welk paar ik in wil, moest ik vaak gaan zoeken en dat irriteert me. Bovendien wist ik ook niet meer welke belletjes ik nog precies had/heb. Dus, dat moest anders. 

Ik had gedacht aan zoiets: 

Maar dan netter, zoiets als dit:

Dus, gisteren bij de kringloop een laag blikje gescoord voor €1,50, mijn lapjes vilt er bij gepakt en bezig. 

Het moest wel een beetje hap-snap er tussendoor, want mijn kaboutertje vond al die oorbelletjes en gekleurde lapjes ook erg interessant.  

 

 

Ik plakte de rolletjes niet vast met lijm overigens, want ik weet niet helemaal zeker of ik het zo met het vilt houd, of dat ik het nog over ga doen met tricot, zoals in de omschrijving. Vooralsnog voldoet het vilt prima echter. Maar toch. 

Dit is het eind resultaat. Niet zo gestyled als op het voorbeeld plaatje, maar ik ben er helemaal blij mee!

Knoopjes

Ik zal beginnen met mijn excuses te maken voor de hele slechte foto's, maar ik moet het al tijden doen met de camera op mijn telefoon omdat het snoertje van de camera stuk is. En die telefooncamera is echt slecht helaas. 

Maar goed, het is alles dat ik het heb op het moment, dus ik zal het ermee moeten doen. 

Goed, dat gezegd hebbende; ik was sinds lange tijd weer eens creatief! Yeah! 

Ik had een wat 'snûsterig' (beetje beduimeld, niet helemaal mooi meer) gebroken wit vestje, dat ik graag weer wat meer aanzien wilde geven. Nou had ik al langer bedacht dat een paar nieuwe, oude knopen erop vast leuk zouden zijn, maar ja, het dan nog doen hé?!

Nu dus gedaan!

Ik ben weer helemaal blij met mijn vestje, hoewel de knopen nu wel wat afsteken omdat het vestje eigenlijk niet meer zo mooi is...

Eenmaal actief met de knoopjes wist ik ook meteen wat ik mijn lief wilde geven voor Valentijnsdag! Ergens voorbij zien komen, ooit. Heel makkelijk te maken, maar man o man wat gaan daar een enorme berg knopen in zeg!

Ik maakte er twee, en die hangen nu naast elkaar boven mijn bed :-) Ja, ze zijn voor mijn lief, maar aangezien we niet samen wonen en ze eigenlijk toch wel heel mooi kleuren bij mijn slaapkamer, hebben we ze hier opgehangen. Deze foto's zijn wel erg wazig zie ik, jammer. De kleuren komen echt niet mooi uit zo. Het roze is echt heel mooi fel, helder. Niet té, maar gewoon heel vrolijk. En als de zon er op schijnt is het net of er glitter in zit, wat er niet in zit. Je zult me op mijn woord moeten geloven; ze zijn echt heel mooi geworden. 

En dan?

Rare titel om een blogje te beginnen, ik weet het. Maar het klopt wel bij dit bericht, wacht maar even af. 

Ik loop namelijk tegen iets aan en ik hoop dat jullie, mijn dierbare lezers, me kunnen helpen. 

Het punt is dat ik op het moment niet aan creatieve dingen toe kom omdat ik bij alles denk: ja,dan heb ik dat gemaakt, en dan? Ik kan echt heel enthousiast worden van alle blogs die ik lees met allemaal zulke leuke, originele creaties. En dan heb ik daar ook zelf wel gelijk ideetjes bij over hoe ik daar iets mee kan doen. Maar, dan is er altijd weer de afweging: Wat doe ik hiermee?

Een voorbeeld? Nou de Crochet Along die nu door blogland gaat:

Het lijkt me heel goed te doen, zo'n drie vier toeren haken per week en ik denk echt dat het resultaat er super uit gaat zien. Maar ja, wat dan? Dan is de sprei, deken af, en dan, wat doe ik er dan mee? 

Het is immers ook zonde om dat ding dan in een la, of in mijn geval dekenkist, te leggen en niet te gebruiken!? Ik gebruik echt zelden dekentjes op de bank ofzo. Ja, het staat wel heel gezellig, een zelfgemaakt exemplaar over de leuning van de bank, dat is waar. 

Net als deze, die zou ik ook heel graag maken

Beetje lastig te zien, maar het is een bloem-kussen of kussen-bloem, net wat je wilt. 

Maar ja, ook daarbij denk ik; en dan? Ik woon samen met o.a. drie pubers die alle kussens nú al op de grond neergooien als ze op de bank gaan zitten omdat die 'dingen' in de weg liggen. En dat is dan ook weer zo zonde van al mijn harde werken. Toch? 

Dat zouden ze trouwens ook doen met dekentjes die voor de leuk op de bank liggen. Want pubers zitten niet netjes op banken of stoelen, die hangen. Tenminste, hier. Want dat 'zit' het lekkerst vinden ze. Hebben ze ook wel gelijk in, maar dat is een ander onderwerp.

En dan heb je nog die leuke decoratieve creaties die ik voorbij zie komen. Allemaal zó leuk, vrolijk. Maar, ik hou er niet van om mijn hele huis vol te zetten/hangen, daar word ik onrustig van. Dus, wat dóe je er dan mee? Weggeven misschien, maar dat houdt ook een keer op. Mijn pubers zijn helaas ook niet meer te porren voor iets zelfgemaakts van hun moeder. 

Geen etuis, geen leuke sprei op hun bed, geen leuke decoraties op hun kamers, geen zelfgemaakte tassen voor school of gym, al hélemaal geen zelfgemaakte kleding meer. Nee, als het ook maar líjkt op iets dat mama heeft gemaakt is het al fout. 

En een mens kan zelf ook maar een bepaalde hoeveelheid shawls, poncho's, omslagdoeken en handschoenen gebruiken. 

Ik maak wel eens iets omdat het heel makkelijk is, snel klaar, en naar mijn idee, nuttig is. Zoals dit 

Naar aanleiding van een zoutdeeg recept van Pinterest. Echt heel leuk om te doen. Heb een deel weggegeven en de rest......is in de la beland.....

Hetzelfde geldt voor mijn kralen liefhebberij. Ik vind met kraaltjes bezig zijn toch wel echt het leukste om te doen. Maar, hoeveel kettingen, armbanden, oorbellen heb je nodig? Ook dat houdt ergens op. 

En dan?

Dan naai je nog maar eens wat slabbertjes, neem je wat broeken in, brei je een simpele mannenshawl. Maar ik wil eigenlijk meer. Maar......wat? 

Hoe doen jullie dat? Iets maken om het maken? 

Iets maken en dan in de kast neerleggen? 

Iets maken, en dan?

Ben heel benieuwd....

En de winnaar is....

Jeetje, is het alweer 3 januari! Tijd om de winnaar te trekken van mijn give-away van het vogel-overlevings-pakketje van de Samenspinsels adventskalender. Een hele mond vol, maar het komt er op neer dat ik bekend ga maken wie de pinda-netjes en de sjeike kopjes met vetbolletjes erin heeft gewonnen. 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik echt super blij was dat er 16 reacties kwamen, dat er 16 dames waren die graag een kansje waagden! 

En uit die 16 heb ik een winnaar getrokken. Of eigenlijk, dat heeft mijn lieve pubermeisje gedaan! Mijn lieve, soms dwarse, en nukkige pubermeisje dat dus ook heel trots deze foto's op haar telefoon heeft staan; 

Foto's van zichzelf met haar kleine broertje, lief he? Maar, ik dwaal af. 

Zij dus, zij heeft een nummer tussen de 1 en 16 genoemd, waarbij de 16 ook meedeed natuurlijk. Zonder dat ze wist waar dat voor nodig was/ is, dus compleet zonder vooroordelen of voorkeur! 

En ze noemde......

11

Dat betekent dat Susan  gewonnen heeft! Ik hoop dat je er blij mee bent! Ik weet toevallig hoe jouw tuin er uit ziet, en ik weet zeker dat je daar genoeg vogeltjes krijgt om lekker van deze prijs gebruik te kunnen maken! 

Veel plezier ermee!