Nee niet met mooie, lekker roze dingen maken, maar met de regeldingen die met het runnen van een groot gezin te maken hebben dat je in je eentje op de rails moet houden. En dat gaat niet altijd even makkelijk. Ik schreef al eerder dat ik zo enorm moe moe moe was. Dat wilde maar niet beter worden, dus bij de huisarts langs geweest. Oordeel: nogal oververmoeid. Goh, wat een verrassing. En toch ook maar even bloed prikken. Ben ik nog niet aan toegekomen vanwege eerder genoemde drukte.
Maar hoe moet je nou toch je rust vinden als zoals bijvoorbeeld vorige week iedereen in huis ziek wordt, jezelf inclusief? Iemand moet de emmers legen en de bedden verschonen. Dus maar weer een paracetamolletje nemen en toch opstaan.
De rest van het weekend elk beschikbare momentje wel in bed gelegen maar goed, de boodschappen moeten wel gedaan en op zeker moment komt het jongste mannetje ook weer terug van zijn papa. Dat zelfde mannetje moest maandag overigens onder narcose zijn gebit laten saneren en dat was me nogal een ingreep.
Drie kiezen eruit, drie kiezen en een hoektand geboord en twee kiezen geseald. Toe maar. Ik zal je de details besparen maar ook het logistieke deel was nogal een operatie. Meneertje was pas om half twee aan de beurt maar mocht tot die tijd niet eten en drinken. Pffff. Anyway, ook die dag zijn we doorgekomen, maar vanwege de pijnmedicatie moest ik er wel nog drie keer uit die nacht. En ik wilde alleen maar slapen!!!!
Het is goed gekomen en ook gisteren, mannetje was nog thuis en zijn papa had geen zin in hem (ja, echt zo gezegd), ben ik doorgekomen.
Volgende keer hopenlijk meer vrolijke optimistische woorden.......
Hoi Janny, ik wilde dat ik 'even' voor je kon 'bijspringen', zodat je eens goed kon slapen.. je hebt prachtige foto's uitgezocht!!! Pak ieder uurtje dat je kunt! Of die paar minuten buiten in de zon, beschut van de wind (is inderdaad best krachtig).. ik denk in ieder geval aan je en stuur je vanaf hier heel veel kracht en vooral energie toe!! Niet teveel, want zoveel heb ik zelf ook weer niet ;-) Samen delen, goed? ;) Sterkte!! Dikke knuffel!!! Nancy
BeantwoordenVerwijderenOch lieve Janny,
BeantwoordenVerwijderenWat naar dat je je zo moe voelt en je zo aan het 'vechten' bent. Het zijn slechts woorden maar ik leef met je mee. Ik twitter niet zo veel meer (ook druk) maar ik denk wel regelmatig aan je.
*knuffel*