Het ligt ook wel een beetje aan mezelf weet ik, er valt niet zoveel te lezen hier op het moment. Terwijl er zoveel gebeurd bij ons. Maar ja, ik wil ook niet alleen maar klagen over dat-ik-het-zo-druk-heb, want dat heeft iedereen het volgens mij. Of dat ik zo moe ben steeds. Hoor ik ook zoveel om me heen. Dus vertel ik dan voor het gemak maar niks. En dan krijg je inderdaad wel eens periodes die wat langer stil zijn.
Weet je wat ook vaak het geval is? Dat ik wel bezig ben met dingen, maar dat dat hele kleine dingen zijn en dat dat ik daar vergeet foto's van te nemen of dat ik het niet de moeite vind om een blogje van te schrijven. Best stom eigenlijk. Want zo lijkt het of ik helemaal niks doe. En dat is dus niet zo!
Zo was ik toch zo druk met mijn rijlessen?! Wel, daar heb ik er inmiddels 43 van achter de rug, plus een examen. En helaas, gezakt. Wat ook wel heel stom wat ik deed, ik had mezelf ook laten zakken als ik haar was. Ik mag het op 4 januari weer proberen en tussendoor nog een aantal lessen om de 'touch' niet kwijt te raken. Tijdens de laatste week van intensief lessen waren trouwens mijn oudste én jongste ziek thuis, niet fijn. Voor de kinders helemaal. Oudste moest aan de anti-biotica en de jongste had een virus dat hij moest uitzieken. Deed hij twee weken over en nog is het niet helemaal over.
Over die jongste gesproken, die is dus sinds begin november verhuisd naar Emmen en ik zou willen dat ik daar alleen maar jippie-yahoe verhalen over kon vertellen. Maar nee, zo gaat dat niet. Het gaat niet helemaal van een leien dakje en voor hem en voor mij nog heel hard werken. Hij moet erg wennen aan zijn nieuwe omgeving en ik ben erg druk met het , ja hoe zeg je dat, aanwijzingen geven? Coachen? Uitleg geven? Ik ben veel bezig met het KDC en het woonadres te vertellen wat mijn jongetje nodig heeft. Veel overleg, uitleggen, bellen, in schriftjes schrijven. Dat soort werk. Erg vermoeiend en inspannend. Vooral omdat ik zo graag wil dat het goed gaat met mijn kereltje daar. En ik ben zo emotioneel geraakt als ik lees dat het niet goed met hem gaat, dat ze hem niet snappen, dat hij zo gefrustreerd is dat hij zelfs zo hard op een vingernagel heeft gebeten dat die nagel er nu af komt...... Het zijn tijden van hard werken dus hier voor me. En voor hem.
Maar we komen er wel. Weet ik zeker. Duurt even, maar het komt goed.
Het komt zeker goed meisje! Maar ik snap dat het lastig is om dat altijd te blijven zien. En voel je niet schuldig dat je misschien wat minder zou bloggen. Of dat de onderwerpen misschien wat minder vrolijk zijn. Je blogt in eerste instantie voor jezelf! En dat die twee volgers zijn afgehaakt is helemaal niet erg. Zo hou je namelijk mensen over die wèl graag naar jouw verhalen luisteren :)
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel!
Ik ben het helemaal met Linda eens!
BeantwoordenVerwijderenDenk aan jezelf! Het is ook zwaar, als ik dit allemaal lees, dus dat mag je ook benoemen!
Ik wens je toe dat het snel beter gaat met je jongste en dat je het komende jaar eens goed uitrust.
Uitgerust kun je de dingen zoveel beter aan!
Ik zou je graag eens een kaart willen sturen, gewoon voor de gezelligheid, ik heb nl een nieuw blog oven mijn 365dagen project, waar ik iedere dag, een jaar lang, iemand een kaart ge sturen. http://elkedageenkaartjeversturen.blogspot.com/
Liefs, Aafke
Sterkte met zo veel zieken in huis Janny. Ik las op facebook dat er weer eentje ziek is. Zo kom je ook nergens aan toe. Blogger verwijdert mij wel eens zomaar van bepaalde blogs als volger. Heel raar, sta ik er opeens niet meer bij. Misschien is dat met jouw volgers ook gebeurd?
BeantwoordenVerwijderen