Lief = Stoer

Tsja, en dan is het alweer bijna Sinterklaas! Mijn oudste drie lieverds geloven sinds vorig jaar niet meer helaas. De op-één-na-jongste ontdekte het vorig jaar in de Sinterklaastijd! Of nou ja, ontdekte, er was een 'vriendje' uit de klas die het nodig vond om mijn kereltje uit de droom te helpen. Heel stoer vond hij dat, dat vriendje. Mijn jongetje niet, die was ontdaan. Vond het ook meteen niet meer nodig om te zingen als hij zijn schoen zette. Want ja, ik zat er toch bij? Ik zag toch wel dat hij die schoen neerzette met de bedoeling dat ik er iets in deed? Scheelde hem weer wat moeite. Maar goed, dit jaar dacht ik dus af te zijn van het hele schoen-gebeuren. Maar nee. De dame en heren maakten mij toch wel heel subtiel duidelijk dat dat er voor hun toch echt bij hoorde, ook al geloven ze niet meer in die man: Mam, wanneer mogen we onze schoen zetten? Mam.... En wat doe je dan als  lieve, makkelijke over te halen, geen zin-in-gezeur-hebbende, vermoeide, maar erg-blij-met-haar-kindjes-zijnde moeder? Juist, dan ga je overstag. En dus stond ik zaterdagmiddag in een mega-drukke speelgoed winkel. Voorgaande jaren was ik beter voorbereid en had ik al tijden van de tevoren schoen-cadeautjes in huis, zodat ik me niet in deze drukke winkels hoefde te storten. Nou ja, in ieder geval is het wel gelukt om voor de oudste drie iets leuks te vinden. Gelukkig. Want ik wilde niet aankomen met de obligate chocoladeletter of iets anders eetbaars, dat krijgen ze later van oma nog wel denk ik. En dat is ook prima. 
Maar, waar ik wel tegenaan liep, is: wat moet ik mijn jongste mannetje geven....Want die hoort er natuurlijk ook bij, maar het is zo enorm lastig om iets te vinden waar hij wat aan heeft. Hij heeft veters genoeg (speelt hij heeeeeeeeel graag mee), de muziek speelt standaard op zijn kamer en verder heeft hij niks meer nodig om zich te vermaken. Wat hij nog wel kon gebruiken waren nieuwe blousjes. En daar kon ik wél iets mee doen voor mijn lieve, niet stoere mannetje. Kijk maar

Had nog best wat voeten in aarde en uiteindelijk heb ik de letters toch gewoon vastgenaaid op de blouse, maar het is wél gelukt. En het staat hem zo lief! ehh, Stoer