vrijdag 19 november 2010

Voor het eerst sinds lange tijd...

Vanmorgen dacht ik zeker te weten dat vandaag niet mijn dag zou worden. Was nog zo moe na een hele slechte nacht, dat ik bijna de hele morgen weer in mijn bed heb doorgebracht. Ik baal daar zo enorm van, die vermoeidheid. Ik slaap niet echt goed, maar daar kan het niet van komen, zo slecht zijn mijn nachten nu ook weer niet. Maar voel me echt slap overdag, heb nergens zin in en zie er ook steeds zo moe uit. Niet leuk meer. Zal wel een combi zijn van de niet zo goede nachten, mijn maag die er voor zorgt dat ik niet normaal kan eten en mijn geestelijke niet-zo-beste-gesteldheid. 
Maar soms heb je dan van die dagen, zoals vandaag. Kwam dus zoals gezegd erg langzaam op gang. Pas na de lunch iets gedaan. Was opgehangen enzo, dat moet ook doorgaan anders worden de bergen onbegaanbaar. Daarna heb ik mezelf verplicht iets met die zeepjes te doen waar ik eerder ook al mee bezig was. Ze lagen daar maar wat in de kast, mij uit te dagen. Ik hoorde ze fluisteren: ja, wij zijn er ook nog, wij moeten ook nog afgemaakt worden, toe dan, mooi zijn we hè? Dus vanmiddag moesten ze er aan geloven. Ik had er echt heel veel gemaakt, zo met de gedachte dat als je iets doet je het ook goed moet doen haha. Anyway, dit heb ik er vandaag van gemaakt, een bruine en een roze:

Nog zijn er best veel zeepjes over, maar die heb ik maar in de kast neergelegd. Er hangen nu al zoveel van die zeepdingen in mijn huis, nu is het wel weer genoeg. 
Maar ja, als je dan zo aan tafel zit, met alle dozen met kralen om je heen..... Dan begint het toch ook wel weer te kriebelen. Ik vond het eigenlijk ook wel weer tijd worden om eindelijk weer eens een ketting te maken. In een grijs en ver verleden heb ik heel wat kettingen, armbanden en oorbellen gemaakt maar de laatste tijd ben ik daar niet meer mee bezig geweest. Geen inspiratie. Gewoon niks, wel behoeftes aan nieuwe sierraden zeg maar, maar geen ideeën. Zo wil ik nog een donker blauwe ketting bijvoorbeeld, maar ik heb er even geen beeld bij. En ik wilde ook nog een ketting met kralen van opaliet maken. Dat is nog niet zo makkelijk, want die kralen zien er echt heel snel truttig uit. Maar volgens mij moest het ook lukken om een leuke, niet truttige ketting te maken met die mooie kralen. Nu had ik in de zomer al eens een armband gekocht met een combinatie van opaliet kralen en heldere witte, blanke kralen, die niet truttig was! Dus het zou  moeten kunnen.....Met die gedachte in mijn hoofd ben ik meteen na de zeepkettingen aan de slag gegaan 






Het zijn erg fletse foto's geworden vind ik, de kralen schitteren in het echt meer. Maar het geeft wel een beetje weer hoe de ketting en armband eruit zien. En zo is een dag die slecht begon, toch nog wel produktief geworden.... 

2 opmerkingen:

  1. Dank je voor je leuke reactie op mijn blog! Wat een leuke zeephangers zeg!! En je kettingen! Ik hoop voor je dat je gauw weer goed slaapt, ik weer er helaas alles van! groetjes, Nancy

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wat heb je mooie zeephangers gemaakt!
    Wat vervelend dat je je niet helemaal goed voelt. Ik herken het; ik heb er zelf ook al meer dan een jaar last van; niet kunnen slapen, erg moe, zwakjes, snel ziek. Erg vervelend allemaal, maarja.
    De kettingen zien er ook mooi uit.

    BeantwoordenVerwijderen