Werk in uitvoering

De winter overvalt me elk jaar weer. Ik weet niet hoe het komt, maar het is altijd al bere-koud voor ik er aan-toe-ben. Als ik er al ooit aan toe zal zijn, maar dat terzijde. Altijd op het laatste moment moet ik mijn warmste jas tevoorschijn halen, de kinderen van passende handschoenen en sjaals voorzien. En natuurlijk gaat dat mis. Zo  heb ik een maandje geleden mijn heerlijk warme zwarte handschoenen weer teruggevonden, nadat ik zeker wist dat ik ze per ongeluk weggegooid had! Kijk, dat is dan weer geluk hebben. Waar het dan toch mis ging? Nou, ik heb ze op een plek neergelegd waar ik ze zo kon pakken als het nodig was, maar.....ik weet niet meer waar dat is. Het leek toen zo'n logische plek! Echt. Maar nu dus niet meer. Gelukkig heb ik ook nog hele mooie (ahum) roze handschoenen, die minstens zo warm zijn, maar ik wil mijn zwarten aan! Blijf dus zoeken en elk nieuw bedacht plekje wordt enthousiast onderzocht. Met weinig geluk tot nog toe. 




Ook dit jaar is het veul eerder koud dan ik had verwacht, naïef als ik ben, het is ten slotte al november. En dus was mijn mooie roze deken voor op mijn bed nóg niet klaar. Terwijl ik er vorige winter al enthousiast aan begonnen was....
Maar men, wat een werk: driehoekjes uittekenen, uitknippen, aan elkaar naaien, patroon op de grond uit leggen (ben blij met mijn grote woonkamer), blokken aan elkaar zetten tot er stroken zijn. Stof bijkopen want te weinig. Weer driehoeken uitteken, uitknippen. En toen was het lente. 
En zag ik de noodzaak van doorgaan even niet zo, veel te warm....


Maar ja, toen was het dus ineens weer veul te koud in mijn bedje de afgelopen week. Ik had het echt heel koud en kreeg het niet warm, te lui om een warme pyama aan te trekken. Dus maar weer verder gegaan met naaien, schikken, strijken, naaien. En nu is dit de tussenstand van vanmorgen: 

Ik ga er vanuit dat ik hem één dezer dagen af krijg, want hij begint er nu toch wel echt al mooi uit te zien. Bovendien heb ik heel stoer besloten dat ik er ook één ga maken voor mijn jongste mannetje. Die vindt het zo lekker om op zijn chill-kamer op zijn luchtmatras met een dekentje over hem heen, muziek te luisteren. Nou heeft hij heeeeeel veeel pyama's en shirts die stuk of versleten zijn, dus daar moet best iets mee te doen zijn. Toch?
Voor dit jaar, of volgend jaar, of ........