Bijna een maand verder en toch voelt het als gister. Ik zei in mijn vorige bericht al dat ik een hele, hele moeilijke beslissing moest nemen. En dat heb ik gedaan. Nog steeds heb ik het er erg moeilijk mee dus ik ga hier niet in op de details. Dan zit ik hier achter mijn toetsenbord weer te huilen en dat wil ik niet. Het is een beslissing met het hoofd. En toch ook met mijn hart omdat ik het beste voor hem wil.Voor mijn jongste zoon. Een paar maanden geleden vertelde ik al dat hij van zijn school moet vertrekken omdat hij volgens sommige testen 'te goed' zou horen. En dat dat ook betekende dat hij niet meer naar het logeeradres mag waar hij zo'n goede plek heeft. Na deze zomervakantie zou mijn kleine mannetje dus op straat staan zogezegd. De afgelopen maanden zijn mijn vriend en ik heel hard op zoek gegaan naar een andere plek voor mijn mannetje.
Uiteindelijk hebben we die ook gevonden. Alleen, niet in Friesland, waar wij wonen. Maar in Drenthe. Daar is een KDC waar ik een goed gevoel bij heb. Daar kunnen ze mijn lieve kleine, grote mannetje goed begeleiden, goed voor hem zorgen, geduldig proberen hem dingen te leren. En dát is waar het om gaat. Ze zien duidelijk mijn mannetje en niet zijn beperkingen. Alleen.....het is zover vandaan waar wij wonen, dat hij daar zal moeten gaan wonen. En dat is die ozo moeilijke beslissing geweest. Die ik móest nemen. Het is echt de best mogelijke plek voor hem. Echt. Mijn verstand weet dat.
Maar mijn hart heeft zo'n moeite om het verstouwen.
ik heb zelf nog geen kinderen maar wow dat is een hele moeilijke beslissing die je hebt moeten maken! Wat je zelf al zegt dit is het beste voor je mannetje.
BeantwoordenVerwijderenDenk aan al het goede wat hier uit zal komen, de vooruitgang die hij gaat maken... en dat zal uiteindelijk de afstand en het verdriet verzachten! succes met alles!
Een beslissing als deze is er echt 1 uit liefde, uit je hart. Heus niet van je verstand. Want dan zou je hem dicht bij je gehouden hebben. Nee, dat je dit doet, dit loslaten, dat is uit liefde, dat komt regelrecht vanuit je hart. En dat maakt het tegelijk zo moeilijk omdat het voelt alsof het breekt. En dat gevoel mag er zijn. Heus, dat maakt je zo'n geweldige moeder.
BeantwoordenVerwijderenOch lieve Janny,
BeantwoordenVerwijderenWat heb je voor een moeilijke keuze gestaan. Ik kan me zo goed voorstellen dat je heen en weer geslingerd bent door verschillende gevoelens, argumenten, emoties. Maar je doet het hartstikke goed! En inderdaad, wat hier ook al is gezegd; denk aan al het goede wat hier uit gaat komen... het komt goed!
Liefs!
Lieve Janny, je bent een ster dat je dit voor je zoontje doet. Maar wat verschrikkelijk moeilijk voor je, je zoontje zo ver van huis. Sterkte hoor!
BeantwoordenVerwijderenMarieke
Lieve Janny, wat een ontzettende dappere beslissing! Echt, je bent een geweldige moeder!!! Kim beschrijft het zo mooi! Maar ik kan me voorstellen dat het pijn doet! Maar veel erover schrijven hoor en huilen mag ook!! Heel veel liefs, Nancy
BeantwoordenVerwijderen