Ben zo moe......gáááááp

Het klinkt zo raar, want zoveel doe ik niet eens op een dag. Toch? Maar ik ben echt zo vreselijk moe. Ja, ik weet het, ik slaap niet echt goed, en daar word een mens moe van. Maar dan nog. Hou het maar moeilijk vol, zo'n  hele dag. Kan nergens de energie voor op brengen en heb nergens zin in. Heb op het moment wel weer veel aan mijn hoofd waardoor de draaimolen  in mijn hoofd af en toe op hol slaat, dat wel. Zo gaat het op het moment niet echt lekker met het logeren van mijn jongste mannetje. En dat baart me zorgen. Hij gaat om het andere weekend uit logeren en dat ging tot nog toe goed, dacht ik. Maar de laatste tijd komt hij thuis met mouwen die laten zien dat hij echt erg gefrustreerd is geweest. De gaten zitten er in. Gaatjes die mijn kereltje er in gebeten heeft omdat hij zicht niet happy, niet begrepen heeft gevoeld. Hij bijt dan in zijn mouwen en trekt er hard aan. Zo hard dat er gaten in zijn shirts komen. Zo hard dat hij zelfs een blauwe plek op zijn arm heeft op de plek waar hij zichzelf gebeten heeft. En dát baart me echt zorgen. Ik heb natuurlijk meteen aan de bel getrokken; maar voor je dan een afspraak hebt voor een goed gesprek, ben je toch twee weken verder. Zucht.
Maar goed, dat gaat wel rond in mijn hoofd natuurlijk. Ze moeten wel goed voor mijn lieve, knuffelige, kleine, grote Mannetje zorgen!     












En nou kwam ik er vandaag achter, toen ik met dochterlief bij de dokter was voor haar griepprik, dat er nog een andere reden voor mijn moeheid is! Ik had het kunnen weten natuurlijk, het is een terugkerend iets helaas. Ik heb weer bloedarmoede! Dus weer aan de staal tabletten! Zucht. Nou ja, als dat helpt......dan graag! Want ik heb nog zoveel dingen die ik wil gaan doen! Nog meer haken, toch weer eens iets naaien, wil de chill-ruimte van het jongste spruitje schilderen in frisse, heldere kleuren, nog..... en nog....... Maar nu......eerst........slapen........