Omaatje omaatje

Mijn oma is 92 en mijn oma is me zeer lief. Ik ben echt heel wijs met haar. Van haar heb ik toch wel mijn creativitiet, durf ik te zeggen. Oma is altijd bezig met kaarten maken, borduren, breien en meer van dat. Bovendien is mijn omaatje in haar omgeving heel geliefd (logisch) en kreeg ze heel veel hobby-spullen van familie, vrienden en bekenden. Toen ze twee jaar geleden ging verhuizen naar een verzorgingstehuis zorgde dat dan ook voor best wat problemen: Al haar knutsel- en handwerkspullen moesten worden uitgezocht en vooral worden opgeruimd. Want daar had ze in haar nieuwe thuis geen plek meer voor. Maar ik wel! En dus kreeg ik de helft van haar spulletjes en mijn nicht de andere helft! Ik was en ben er heel blij mee maar ik vind het ook wel heel verdrietig. Dat mijn lieve omaatje zich niet meer kon uitleven in haar favoriete hobbies. Gelukkig zei ze er zelf geen problemen mee te hebben en was ze voornamelijk blij dat ik er zo blij mee ben. Tsja, zo simpel kan het soms zijn. 

De vier grote dozen met spulletjes hebben eerst twee jaar bij mij op zolder gestaan omdat ik er eigenlijk niet echt een goeie plek voor had. Maar, ook omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen haar spulletjes uit te zoeken en dingen weg te moeten gooien. Helaas onvermijdelijk; dingen weggooien. Want oma was een verzamelaarster: elk mooi stukje papier werd bewaard, elk lintje hergebruikt, ieder inpakpapiertje opgevouwen. Zoveel bakjes, plastic zakjes, half afgemaakte kaarten, mooie plaatjes, mapjes met patroontjes, pagina's uit tijdschriften.....teveel om op te noemen. Allemaal herinneringen. Allemaal dingen die mijn oma de moeite waard vond om te bewaren en goed op te bergen. 

Toch moest ik me er toe zetten alles uit te zoeken, ik kan niet alles blijven bewaren. Afgelopen week heb ik me op die klus gestort. Dat leverde echt een berg spullen op in stapels op de eettafel. Een stapel met kaarten, een stapel met borduurpatronen, een stapel half afgemaakte kaarten, een bult lapjes, een berg 3-d materiaal, een heleboel stof-bloemetjes op aslan geplakt. De hele tafel lag vol! Een hele mooie manier om mijn lieve oma nog beter te leren kennen. Zo heb ik bijvoorbeeld ontdekt dat oma haar grootste hobby borduren op papier is. Zo mooi om te zien! Niet alleen heeft ze me heel veel patronen nagelaten maar ook de wereld aan speciaal garen. Bovendien hoef ik voor de rest van mijn leven geen pakjes kaarten meer te kopen, en mijn dochter ook niet. Ik heb heel veel dingen moeten weggooien omdat ik er echt niks mee kon, maar ik heb gelukkig ook heel veel dingen kunnen houden. Uiteindelijk heb ik alles in mijn speciale-mooi-wit-geschilderde-knutselkast gekregen en zag het er vrijdag zo uit: 

Omaatje omaatje toch. Wat zal ik genieten van jouw knutselspullen en wat zal ik nog vaak aan je terugdenken als ik aan het rommelen ben! 

En dat sommige dingen zich nu eenmaal niet laten regelen: oma heeft inmiddels veel spullen weer opnieuw aangeschaft omdat ze toch nog lang niet uit geknutseld was! Dat is mijn oma!