vrijdag 29 oktober 2010

Herfstvakantie? Herfst..... ja, dat wel

Man wat een week! Ik had me zo voorgenomen om deze week lekker bezig te gaan in de kamer van mijn jongste mannetje. Leuk de vissen op de muur inkleuren, twee andere muren fris geel schilderen en op de laatste muur ook nog iets fröbelen. Hoe anders liep het! Maandag wel heel netjes begonnen met het inkleuren van de eerste vis. Ook het zeepaard ging goed. Zag, ziet, er erg leuk uit! En zó leuk om te doen! Bedenken welk leuk kleurtje ik zou gaan gebruiken. Lekker creatief bezig. Ik zat ook goed op schema, zo goed zelfs dat toen vriendlief voorstelde dinsdagmiddag met de kinders naar mijn oma te gaan, ik super enthousiast JA riep! Kon prima, kamertje kwam toch makkelijk af! Dus wij gezellig naar oma, die er ook erg van genoot ons weer te zien. Ja, de kinders worden groot en ja het gaat goed met ze oma.... Ook oma zelf zat er pattent bij, het ging goed met haar zei ze. Lachend vertelde ze dat ze het nog erg druk had zelfs: er moesten lammetjes gebreid worden voor de verkoop in het winkeltje beneden in het het bejaardenhuis waar ze woont! Dat is mijn oma! So far so good.....
.
Tot woensdagochtend.....mijn moeder was hier om de mooie ingekleurde vissen op jongste zijn kamer te bekijken, toen haar mobieltje ging. Mijn tante: het ging erg slecht met oma, ze was niet meer bij kennis. Wilde mijn moeder haar nog levend zien dan moest ze snel, heel snel komen! Hè?! Totale ontreddering, tranen, schrik, wat nu? Snel naar oma, maar hoe? Ik wilde ook heel graag mee, wilde mijn moeder niet alleen laten gaan én ik wilde oma zien! Gelukkig kon vriendlief ons brengen en dus waren we om een uur of één bij oma. Wat een schrik. Zat ze dinsdag nog enthousiast te vertellen over hoe druk ze het had en hoeveel ze nog genoot van de dingen die ze nog wel kon, nu lag ze in bed en was het niks meer dan een zielig hoopje mens. Kan er niet meer van maken. Ze leek echt meer dood dan levend. Klinkt heel hard maar dat was echt zo. Oma leek niet meer bij kennis, bewoog niet en ademde nog maar oppervlakkig. De dokter had het over een licht herseninfarct in de hersenstam. Pardon? Een licht infarct? Ze had geen gevoel meer in haar benen, kon niks meer uitbrengen en leek echt helemaal van de wereld. Maar, nee, meer kon de arts er niet van maken.
Maar, heel apart, gaandeweg de middag kwam er iets terug bij oma. Ze kreeg toch weer gevoel in haar benen: haar pijn in de voeten kwam terug. Hoera! En langzaam keerde oma weer terug bij ons. Hè? Ja, precies, ze kwam weer helemaal bij! En aan het einde van de middag, begin van de avond, leek het alsof ze niet meer dan een stevige griep had...... Ze was héél moe, had een raar gevoel in haar hoofd, sliep veel, maar had goed in de gaten wie er allemaal waren en had ook weer wat te zeggen af en toe.

Later op de avond ging iedereen langzaamaan naar huis, het grootste gevaar leek geweken. Oma was weer wat wakker, had weer veel pijn (normaal niet iets om blij mee te zijn, maar het betekende wel dat ze haar benen weer voelde!) en kon goed aangeven wat ze wilde! Huh? Maar,... Ja, nou ja, oma was op de weg terug! HOERA! Onderweg naar mijn logeeradres voor die avond ging ineens mijn mobiel: mijn moeder in een bijna hoera-stemming! Ze had, samen met haar moeder, mijn oma, ontdekt waar oma zo ziek van was geworden!! Wat blijkt? Mijn oma is allergisch voor Morfine! Bij een operatie zeven jaar geleden was dat aan het licht gekomen en mijn oma was dat glad vergeten! En woensdagvond herinnerde ze zich dat ineens tijdens een praatje met mijn moeder. Oma mocht echt nooit meer morfine, is na die operatie zeven jaar geleden gebleken, want ze is er zo allergisch voor dat het haar dood zou kunnen betekenen.... En juist op dinsdag had ze een morfine-pleister gekregen tegen de pijn in haar voeten.....maar die ging pas na 24 uur werken......! En die hadden ze er woensdag weer afgehaald toen ze ineens instortte. Pffffff. Dus dat was het! Geen infarct en dus geen blijvende schade! Mijn moeder is vanmorgen ook weer naar huis vertrokken, oma zittend in haar favoriete stoel achter gelaten, lekker aan de koffie. Het gevaar is geweken, oma blijft nog even! 
Nee, geen vissen meer ingekleurd vandaag, maar wel nog twee muren fris geel geschilderd. Kleine man kwam vanmiddag terug en de verf was alweer droog, zo snel kan het gaan. Pfffff wat een week, wat een week. 
Ben aan vakantie toe

1 opmerking:

  1. Dat is inderdaad een heftig weekje geweest.
    Lekker proberen bij te komen dit weekend.
    Die vissen komen er wel.

    X

    BeantwoordenVerwijderen