CliniClowns

Meestal is het hebben van een meervoudig gehandicapt broertje voor mijn oudste drie kinderen niet leuk. Het is niet leuk om steeds rekening te moeten houden met een mannetje dat niet doorheeft wat hij doet, ook al doet hij het niet expres. Om steeds op te moeten letten dat de achterdeur op slot zit omdat hij anders wegloopt. Of om de koelkast dicht te moeten plakken met van die sterke tape omdat meneer anders de koelkast leeghaalt. Of....ja ik kan nog wel even doorgaan. Natuurlijk is hij ook heeeeeel lief en heel knuffelig, maar daar hebben zijn broers en zus niet altijd oog voor. Zij ervaren het hebben van zo'n broertje anders dan dat ik, zijn mama, dat ervaar. En natuurlijk snap ik dat. Een jongetje van zeven dat ernstig autistisch is, op het niveau zit van een kind van ongeveer 10 maanden, niet praat, niet kan horen (behalve muziek, heel apart) en dus helemaal in zijn eigen wereldje leeft is ook niet makkelijk om om je heen te hebben. Ook al is het je broertje en weet je heus wel dat hij niet expres vervelend doet en zoveel aandacht vraagt, maar dan nog...

 Maar soms...één keer per jaar is het geweldig om zo'n broertje te hebben. Dan loopt grote zus trots achter zijn rolstoel en is ook de iets grotere broer blij met zijn broertje. Want dan gaan we met zijn allen naar de Theatertour van de CliniClowns! Dat is een theatervoorstelling speciaal voor gehandicapte kinderen én hun broers, zussen, vader en moeder. En dat is zo enorm genieten! Een grote groep mensen die zich helemaal inzet om het jou en je kind naar de zin te maken! En echt overal is aan gedacht: bijvoorbeeld ruimte genoeg voor alle rolstoelen, of een vrolijke ruimte om de kinderen te verschonen en ook een plek voor over-prikkelde kinderen om tot rust te komen. Maar ook lekkere hapjes, snoepjes, drinken, broodjes, popcorn voor iedereen die daar maar van wilde snoepen.  En dan de voorstelling! Een vrolijk verhaal van een koning met zijn onderdanen (de zintuigen) . Deze koning was een beetje verwend. Hij dacht dat hij alles al gezien had, want hij was toch de koning!? Om de koning te laten zien dat hij echt niet alles gezien had, gingen wij, de bezoekers, in groepjes, vier keer op reis. 

We gingen naar het geurenrijk, naar de boerderij om te voelen, het klankrijk en naar het kleurenrijk. Elke bestemming liet weer een ander zintuig aan bod komen, helemaal op het niveau van onze kinderen. Echt geweldig! Ik heb er verder geen woorden voor en dat overkomt me niet vaak. We zijn nu voor het derde jaar geweest en dit jaar was het hele verhaal aangepast en in een nieuw jasje gestoken. Even wennen want we waren toch wel gehecht aan de figuren van de voorgaande jaren. Maar goed, we hebben ook deze spelers weer in ons hart gesloten en hebben nu al besloten dat we volgend jaar graag terugkomen! Kijk maar hoe leuk het was: 

En nu? Nu heb ik de foto's van de voorstelling én de cd én het boekje om nog na te genieten. Jongste mannetje kijkt nu nog met grote regelmaat de dvd van de voorstelling van vorig jaar. Dus ook hij geniet nog na, op zijn eigen manier. 

Op creatief vlak gebeurd er verder niet zoveel helaas. Ben met veel bezig: 

Moet mijn eerste Amigurumi worden.....

En dit:

is hard op weg een kussensloop te worden, maar het moeten er eerst veul en veul meer worden..

Ben ook nog bezig met: 

zijn knoopjes en labeltjes voor een labellapje voor mijn jongste mannetje, hij houdt van friemelen met labels enzo, dus vandaar. 

Maar in plaats van dingen af te maken, begin ik rustig met iets nieuws: Vitrage-achtige gordijnen voor aan de achterkant van de woonkamer. Gisteren even snel IKEA in gerend voor we naar de sauna gingen (wat trouwens ook weer super was!) en nog een pak van mijn liefste vitrage gehaald. En kijk, dan wordt dit hoe het eruit ziet: 

Ach ja, ook heel leuk natuurlijk, maar die andere werkjes blijven maar liggen. Heb geen kabouters die het komen afmaken. Nou ja, wil ik ook niet natuurlijk. Maar ik moet nu toch wel iets gaan afmaken. Dus: Wordt vervolgd zullen we maar zeggen......