zaterdag 31 december 2011

Nieuw jaar, nieuw begin

Ik heb meer met de jaarwisseling dan met de kerst moet ik eerlijk zeggen. Van Kerstmis word ik altijd erg melancholisch, en kom ik tot weinig. Maar, het begin van een nieuw jaar voelt voor mij elk jaar weer of ik opnieuw kan beginnen. Met een schone lei. Niet dat ik nu veel dingen heb die ik wil uitwissen, maar ik heb altijd wel iets dat ik anders wil doen.

Zo liep ik dit jaar (eigenlijk al heel wat jaren, maar nooit genoeg om er iets mee te 'willen') keihard aan tegen iets waar ik echt wat mee moet, wil. Ooit zei ik eens tegen iemand; ik leef bij de gratie van anderen. Dat is al heel wat jaren geleden en zo voel ik dat nu echt niet meer, maar het geeft wel de kern aan van een moeilijk punt van mezelf. Ik vind het heel moeilijk om mezelf trouw te blijven, mezelf te blijven ongeacht wat anderen daarvan vinden. In heel veel gevallen ben ik in mijn achterhoofd bezig met wat anderen wel niet zullen denken van mijn beslissing, mijn acties, mijn smaak, mijn prestaties, mijn.... Kortom, ik ben erg erg onzeker en durf zelden te vertrouwen op mezelf. Behalve als het over de kinderen gaat en de beslissingen die ik daar voor neem. Ja ik weet het, ik zit wat vreemd in elkaar, maar het gaat mij echt vooral om zaken die rechtstreeks met mezelf te maken hebben. Onzeker over wie ik ben, niet wat ik kan. Zoiets. En dat wil ik anders doen.
Ik ga me minder aantrekken van wat anderen van mij vinden, maar ik ga dichter bij mezelf blijven. Beslissingen nemen omdat ze voor mij goed voelen, niet omdat ik denk dat iemand anders dat zo graag zou zien. En....heel belangrijk: me daar ook minder (of zelfs helemaal niet, dat zou de top zijn) schuldig over voelen. Ik ben ik.  En daar moeten 'ze' het maar mee doen. Punt

donderdag 29 december 2011

Eerste keer

Ik zal er dit jaar aan moeten geloven vrees ik. Jaren is het me gelukt om ze tevreden te houden met sterretje in elk formaat en elke kleur. Je hebt daar nog best wat variatie in weet ik inmiddels. En dat het vuur van sterretjes niet pijn doet als dat op je handen komt, is niet waar, weet ik ook inmiddels. Maar, ik vind het toch zo'n mooi gezicht, die springerige lichtflitsjes die alle kanten uit gaan. Het ruikt ook zo lekker vind ik.


Maar goed. De kinderen worden ouder, zucht. En cliché cliché, dat gaat me iets te snel. Want nu heb ik in een onbezonnen moment beloofd dat ze dit jaar met Oud- en Nieuw ook echt vuurwerk krijgen. Bijkomende afsrpaak is dan trouwens wel dat ze zelf het papier enzo opruimen, de dag erna.

Ik ben me nu dus aan het verdiepen in welke soorten vuurwerk er eigenlijk allemaal zijn. Valt nog niet mee moet ik zeggen. Nooit geweten dat er zoveel verschillende dingen te koop zijn en dat die dingen ook allemaal een andere naam hebben! Ik zit me dan toch af te vragen wie dat allemaal verzint!? Maar dat is weer een heel ander ding.

Puberdochter maakt het me in die keuze trouwens ook niet makkelijk: Mama, heb je al besteld?? Klonk het zo'n twee weken geleden al. 'Mam, toe nou, heb je al gekeken op de site?' 'Je moet wel vooruit bestellen hoor, anders hebben we niks!' (Dat zou niet zo gek zijn nog, foei). Het is echt een lieve meid, maar ze WIL ZO GRAAG, dat ik er een beetje recalcitrant van word. Heb dan ook accuut besloten dat ik het dit jaar nog doe, vuurwerk aanschaffen, maar dat dat meteen de laatste keer is. Want hoewel ik het echt mooi vind om naar te kijken, vind ik het zooo zonde van mijn geld.....   Hoop dat ze er wel van genieten......

zondag 25 december 2011

ALL YOU NEED IS LOVE....

Nee, normaal ben ik niet zo van de grote letters, uitroeptekens enzo. Maar dit mocht wel, vond ik zelf. 
Ik zat namelijk gisteravond, samen met heel veel andere romantische zielen, te kijken naar de Kerstspecial van All You Need is Love. Tuurlijk gaat dat volgens een redelijk voorspelbaar concept, maar het blijft gewoon zó lief om naar te kijken. Ik weet het, ik ben erg sentimenteel en hopeloos romantisch. Maar, waar ik echt door geraakt werd, kwam eigenlijk als een soort toetje helemaal aan het einde van de uitzending. 
Waylon. Ja, hij, die zanger. Waylon. Hij zong een heel bekend liedje, maar zoooooooo mooi. (Vind ik dan) Ik kende het liedje al, maar op de één of andere manier beleefde ik de tekst nu veel meer. En raakte de tekst me. Hele simpele, eenvoudige tekst. Over de liefde. Luister maar


Mooi he? 

zaterdag 24 december 2011

Kerstmis 2011

Ik ben met Kerst en Oud en Nieuw altijd zo'n sentimentele muts. Het hele huis op z'n Kersts, mijn kindjes verwennen met lekkere dingen en cadeautjes, dat werk. Ik ga er verder geen woorden aan vuil maken. Ga niet zelf een mooie tekst bedenken om jullie een super Kerstmis te wensen, want dat wil ik alleen maar mooier, liever, dan dat ik op dat moment bedenken kan. En eigenlijk komt het toch maar neer op één ding. Toch? 
Geniet van de mooie dagen, van de momenten, van elkaar en sta even stil bij alles wat we hier hebben. 






vrijdag 9 december 2011

Work in Progress

Zoals gezegd, ik ben toch wel een beetje bezig hoor. Kleine dingen, want dat gaat zo makkelijk tussendoor. En oh ja, wat ik dan ook nog de praktische dingen noem. Nog zo'n dekentje voor mijn jongste spruitje. Deze

had ik al eens gemaakt voor hem, maar die heb ik voor hem meegenomen naar Emmen. Dus moest er voor thuis een nieuwe komen. Wederom een heel werk, maar het resultaat was weer zó leuk! (en nee, geen foto dus helaas)

Ook maakte ik


een paar van dit soort kransjes en alvast een kerstster. Maar dan in andere kleurtjes. Die in het wit maakte ik in rood met groen en die groene maakte ik in het kobalt blauw. Ben niet van de Groen-rood combinatie met Kerst. Die ene is wel goed gelukt hoor, maar die vindt vast zijn plekje wel bij iemand anders. 
Wat ik ook nog beslist wil/moet maken zijn deze dingen:



Ik vind ze zo leuk! De vogel bijvoorbeeld omdat ik gewoon van proberen, uitproberen hou en ik wel iets heb met ijzerdraad en kraaltjes en de elfjes gewoon omdat ze te lief zijn! Heb het plan om een aantal van mijn haak-creaties aan een soort houten kerstboom te hangen en daar horen deze lieffies zeker bij. Hoop te denken aan een foto ter zijner tijd. 
En iets dat al langer op de plank ligt is dit: 
Dit zou mijn nieuwe sjaal moeten worden voor bij mijn nieuwe jas, waar ik zo mega-blij mee ben. Het haakkatoen is er al, grote haaknaald is er al, patroon is er al, alleen.......tsja, tijd. Helemaal voor dit soort grotere projecten moet ik tijd maken en ik weet even niet waar en hoe enzo.


Ziekige Kerst, ofzo

Zie ik toch vanmorgen dat ik twee volgers ben 'kwijtgeraakt'! Tsja, ik snap het ook wel een beetje. Maar ik vind het wel erg jammer hoor. Ben zo trots op die 29 mensen (waren er dus 31) die mijn verhalen volgen!
Het ligt ook wel een beetje aan mezelf weet ik, er valt niet zoveel te lezen hier op het moment. Terwijl er zoveel gebeurd bij ons. Maar ja, ik wil ook niet alleen maar klagen over dat-ik-het-zo-druk-heb, want dat heeft iedereen het volgens mij. Of dat ik zo moe ben steeds. Hoor ik ook zoveel om me heen. Dus vertel ik dan voor het gemak maar niks. En dan krijg je inderdaad wel eens periodes die wat langer stil zijn.
Weet je wat ook vaak het geval is? Dat ik wel bezig ben met dingen, maar dat dat hele kleine dingen zijn en dat dat ik daar vergeet foto's van te nemen of dat ik het niet de moeite vind om een blogje van te schrijven. Best stom eigenlijk. Want zo lijkt het of ik helemaal niks doe. En dat is dus niet zo!

Zo was ik toch zo druk met mijn rijlessen?! Wel, daar heb ik er inmiddels 43 van achter de rug, plus een examen. En helaas, gezakt. Wat ook wel heel stom wat ik deed, ik had mezelf ook laten zakken als ik haar was. Ik mag het op 4 januari weer proberen en tussendoor nog een aantal lessen om de 'touch' niet kwijt te raken. Tijdens de laatste week van intensief lessen waren trouwens mijn oudste én jongste ziek thuis, niet fijn. Voor de kinders helemaal. Oudste moest aan de anti-biotica en de jongste had een virus dat hij moest uitzieken. Deed hij twee weken over en nog is het niet helemaal over.

Over die jongste gesproken, die is dus sinds begin november verhuisd naar Emmen en ik zou willen dat ik daar alleen maar jippie-yahoe verhalen over kon vertellen. Maar nee, zo gaat dat niet. Het gaat niet helemaal van een leien dakje en voor hem en voor mij nog heel hard werken. Hij moet erg wennen aan zijn nieuwe omgeving en ik ben erg druk met het , ja hoe zeg je dat, aanwijzingen geven? Coachen? Uitleg geven? Ik ben veel bezig met het KDC en het woonadres te vertellen wat mijn jongetje nodig heeft. Veel overleg, uitleggen, bellen, in schriftjes schrijven. Dat soort werk. Erg vermoeiend en inspannend. Vooral omdat ik zo graag wil dat het goed gaat met mijn kereltje daar. En ik ben zo emotioneel geraakt als ik lees dat het niet goed met hem gaat, dat ze hem niet snappen, dat hij zo gefrustreerd is dat hij zelfs zo hard op een vingernagel heeft gebeten dat die nagel er nu af komt...... Het zijn tijden van hard werken dus hier voor me. En voor hem.
Maar we komen er wel. Weet ik zeker. Duurt even, maar het komt goed.