zondag 19 februari 2012

Wortelkindertjes

Dit jaar voor het eerst is het me opgevallen dat het altijd eerst het sneeuwklokje is dat zich laat zien na de winter. Stom eigenlijk, want ergens wist ik ook wel dat daar een volgorde in zit. Een vriendin van mij had altijd in een hoekje van de vensterbank een hele mooie soort seizoenstafel. Met van die antroposofische popjes die de verschillende bolletjes onder de grond voorstellen. Zoals in het boek over de Wortelkindertjes en moeder aarde:
Elke kleur heeft zijn/haar eigen moment van wakker worden in de natuur. Een prachtig verhaal met hele mooie tekeningen. Die vriendin had daar dus hele lieve, mooie popjes van. Die samen het verhaal van de ontwakende natuur vertellen. Ik vond het altijd wel een hele mooie gedachte maar had er verder niet zoveel mee. Maar nu, met letterlijk dit nieuwe leven in mijn buik, krijg ik de kriebels om ook zo'n hoekje te maken. Met daarin die kleine popjes die dapper hun best doen koning winter te verdrijven en hun prachtige kleuren boven de grond uit te laten stralen. Ik vind het zo'n blije boodschap die ze brengen. En die kan ik ook heel goed gebruiken. Dus....ik denk dat ik weet wat mijn volgende project gaat worden......

Heel voorzichtig

Toch gek hoe snel het kan gaan in de natuur. Precies een week geleden werd er hier nog volop geschaatst op ijs dat bijna Elfstedentocht-waardig was. Een prachtige ijsvloer lag er hier in de sloten en vaarten. Ja, wij hoorden tot een deel van de route dat wél klaar was voor de Tocht der tochten. Ons hele sociale leven werd op een zacht pitje gezet, want áls er hier ijs ligt moet er geschaatst worden. Afspraken werden gemaakt onder voorbehoud: ja, ik kom wel, behalve als..... vul het maar in. Maar toen viel de dooi in, en hard ook. Niet te geloven hoe snel dat is gegaan. Zondag dus nog perfect schaatsweer maar maandag al was de bovenste laag van het ijs tot een zachte massa geworden. Elke dag ging dat proces een beetje sneller zodat er nu zo goed als geen ijs meer te bekennen is! En weet je wat bij ons in de tuin gebeurde? Toen de ergste kou voorbij was kwamen de vogeltjes weer tevoorschijn en werd ik 's morgens weer gewekt door het gekwetter van die kleine beestjes!













Zo vrolijk wakker worden is dat. Wij wonen redelijk aan de rand van de stad met vrij veel groen om ons heen dus plek zat voor de vogels om zich te verschansen in de winter. Gelukkig maar. Dan zijn ze ook weer snel terug in het voorjaar. Want het schijnt dat dat er echt aan zit te komen. Onder de sneeuw in mijn tuin kwam een sneeuwklokje tevoorschijn! Hoera, de natuur wordt wakker!


Ik hoorde zelfs gisteren al dat het nu de tijd is om de nestkastjes voor de meesjes enzo weer op te hangen buiten! (Die hingen bij mij nog steeds, ik had het idee dat het misschien ook fijn was om een droog plekje te hebben als de vogeltjes van de vetbollen enzo kwamen snoepen) Ik hoop zo dat we dit jaar wél een nestje krijgen in de tuin. Zou voor het eerst zijn, maar dat zou wel heel mooi zijn. Laat die lente maar komen hoor, wij zijn er klaar voor!

woensdag 8 februari 2012

Knopen-ringen

Helaas is hier nog niks te bekennen van een roze wolk om lekker op te deinen tot het einde van mijn zwangerschap. 'Men' heeft bedacht dat er nog meer onderzoeken nodig zijn om het dna van spruitje en mijn tot-nog-toe-jongste-mannetje met elkaar te vergelijken. Uitkomst: helaas mevrouw nog een paar weken wachten. Zucht.
Maar ondertussen ben ik af en toe wel wat creatief bezig. Geeft wat afleiding en ontspanning en het levert ook nog wat leuks op. Kijk maar:

Gister en eergister maakte ik ringen!






 De kleuren zijn in het echt veel sprekender, wel jammer. Maar zo hebben jullie toch een indruk gekregen. Ik heb ze gemaakt van knopen, een enkele kraal en een cabochon van kunststof. Erg leuk werk om te doen. Ik maakte er eerder ook al haarspeldjes mee. Daar heb ik alleen geen foto's van gemaakt en nu liggen ze overal en nergens in huis verspreidt en wordt foto's maken wat lastig haha.